Z pewnością nie każdy zdaje sobie sprawę z początków budowy i działania klasycznego komputera PC. Zarówno informatyka jak i również automatyk powinni posiadać istotną wiedzę dotyczącą Architektury von Neumanna. Warto się zastanowić do czego służy tego rodzaju schemat. W odniesieniu do tej architektury należy powiedzieć o tym, że tutaj można wyróżniać 3 kluczowe części. Pierwsza z nich to procesor, w dużym skrócie to rozdzielona cześć arytmetyczna(ALU) jak i także specjalnie wydzielona część sterująca. Drugim elementem wchodzącym w tej skład to pamięć. Należy pod tym rozumieć, że to wszelkiego rodzaju instrukcję a także dane które znajdują się we wspólnej pamięci jako postać binarnej (postać 0 i 1). Trzeci, już ostatni element to w tej sytuacji to urządzenia IO(chodzi tutaj o regulację wejścia a także wyjścia). Każdy powinien wyobrazić sobie schemat budowy architektury von Neumanna. W tej sytuacji należy wymieniać kilka podstawowych części. Jako pierwszą warto tutaj dodać ALU, jeśli chodzi o to rozwiązanie to ono charakteryzować będzie jednostkę arytmetyczno – logiczną(układ cyfrowy, który jest jedną z głównych części procesora a także odpowiada za wykonywanie elementarnych operacji arytmetycznych, chodzi tutaj o dodawanie i odejmowanie). W przypadku drugiej części operacji logicznych należy wymienić 4 istotne warunki(z tablicy prawdy) jakimi są – AND, OR, NOT, XOR. W przypadku języków programowania można się także spotkać z tego typu rozwiązaniami. Przeważnie jednostka ALU składa się z dwóch wejść(para argumentów jako potoczne ,,zmienne”) a dodatkowo jedno wyjścia dla końcowego rezultatu, mówiąc w skrócie ,,kompilacji”. Rzeczą następną, którą należy wyróżniać będzie CPU. Jest to sekwencyjne urządzenie cyfrowe, które bez żadnych problemów umie pobierać dane z pamięci, specyfikować je a także wykonywać odpowiednie rozkazy na tej warstwie. Do dwóch pozostałych elementów, które można wyróżniać w przypadku tej architektury na pewno należy wyróżniać jednostkę sterująca a także dodatkowo współdzieloną pamięć programów wraz z danymi. Jeśli chodzi o aspekty historyczne należy powiedzieć o tym, że twórca tej idei a także wdrożenia był John von Neumann, w 1945r. Główne zadanie odpowiadające za tego typu rozwiązania to przede wszystkim utrzymanie w pamięci komputera programu a także danych, które znajdują się w kodzie dwójkowym. Całe ich przetwarzanie odbywać się będzie w arytmometrze. To rozwiązanie posiada także różnego rodzaju wady. W tej sytuacji należy powiedzieć o tym, że tutaj pewne ograniczenia to z pewnością nieistniejący podział, który znajduje się w przypadku pamięci a także składający się z instrukcji programów i danych. Obecnie, następuję rezygnacja z tego typu rozwiązań poprzez zastąpienie tego mechanizmami ochrony pamięci. Jeśli chodzi o przesyłanie danych pomiędzy CPU to ich ilość jest bardzo duża. Z tego powodu warto powiedzieć o tym, że tutaj przede wszystkim występować będzie blokowanie dostępu do pamięci. Ta operacja na pewno należy zaliczać do dość wolnych. Odchodzi się od tego typu rozwiązań ponieważ brak jest tutaj dużej efektywności i wydajności.
